CartoonQueen
Geregistreerd op: 27 Jun 2008
Berichten: 15
Woonplaats: Belgium ö
|
 Geplaatst: 27-06-2008 16:51:42 Onderwerp: 1 van de 8640 |
 |
|
Wat ze zag waren de brandende koplampen die steeds dichterbij kwamen.
Ze keek de dood in de ogen, de ogen van het meest afgrijselijke wezen dat ooit heeft bestaan.
Een wezen dat nog levend nog dood is: de dood.
Maar bang was ze niet.
Nee, niet van de dood.
Nooit was ze er bang van geweest.
Nooit! Ze wist dat ze uiteindelijk toch zou sterven, deze wereld verlaten en de eeuwige rust vinden.
Was dit haar einde?
Was dit haar lot?
Had ze gedaan wat ze moest voor deze wereld en was ze nu onnodig?
Ze dacht dat haar leven zo perfect was.
Ze dacht dat ze gelukkig was.
Ze had alles wat ze dacht dat haar hart kon begeren. Geld, roem, een prachtige carrière, een geweldige familie, geweldige vrienden,… Awards had ze gewonnen, platen verkocht.
Op de grootste podia gestaan, voor tienduizenden mensen.
Gedaan wat ze het beste kon, zingen en spelen.
De micro en gitaar waren haar leven.
Zij hadden haar zo groot gemaakt.
Ze was begeerd.
Miljoenen meisjes wouden zoals haar zijn.
Miljoenen jongens en zelf mannen wouden naast haar zijde lopen.
De wereld aanbad haar.
Maar diep in zich wist ze dat ze het enige wat ze nodig had, niet had.
Voor Bill zou ze alles geven, alles, haar geld, carrière, haar ziel, alles.
Als het feit dat ze Bill nog ongelooflijk graag zag aan de oppervlakte zou komen zou ze geweten hebben dat haar leven niet perfect was, dat ze hem daarvoor nodig had.
Gewoon zijn tedere lippen op de hare voelen zou haar leven perfect maken.
Het geluid van de remmende banden sneed door haar hoofd, gevolgd door een knal en een hevige pijnscheut.
Even stond de wereld stil, alles werd zwart.
De mooiste momenten uit haar leven flitsten haar ogen voorbij om te eindigen met een blik.
Een blik van hem, een blik van de bruine ogen van Bill.
Op dat moment drong het tot haar door.
Haar leven was niets waard zonder hem, niets, ze was een niemandal.
Zelfs al was ze wereldberoemd ze was een onbekende. Haar leven lang had ze zichzelf voorgelogen dat ze gelukkig was, dat ze alles had wat ze wou, maar niets was minder waar.
“Amy?!”een stem uit de verte laat de tijd weer verder gaan, de wereld weer draaien rond zijn as zoals ze vanaf haar begin tot haar einde zal doen. “Oh my god Amy!” een mannenstem die haar doet rillen over haar volledige lichaam.
De stem komt bekend voor, maar van waar? “Amy, zeg iets!” nu al iets dichterbij. ‘Komop Amy je kan het, open dan toch je ogen.’dacht ze.’Neen, niet doen! Als je dat doet zal je ongelukkig zijn! Sterf gelukkig nu het nog kan!’
stribbelde haar geweten tegen.
’Nee! Kijk dan toch! Je zal het je niet beklagen!’
Haar oogleden waren zwaar, ze had geen energie meer. De stekende pijn in haar zij verlamde haar.
Donkere lokken viel stijl naar beneden.
Een smal gezicht met perfecte lippen en bruine ogen staarden haar aan.
Over zijn wangen gleden straaltjes zouten tranen naar beneden om van zijn kin af te druppen.
Hun sporen waren gevormd door zijn uitgelopen zwarte eyeliner.
“Amy” fluisterde hij bijna onverstaanbaar.
“Bill” bracht ze moeilijk uit.
“Bill” herhaalde ze hees.
“Het spijt me zo! Voor alles, echt. Ik weet dat ik verkeerd gehandeld heb, ik dacht alleen aan mezelf en –“
Hij stopte haar waterval van woorden door zacht zijn lippen op de hare de drukken.
“Amy, ik hou van je, dat heb ik altijd al gedaan.” Fluisterde hij terwijl hij haar wang streelde.
“Ik ook van jou.”
Was het laatste wat ze zei voor ze haar ogen voor de laatste keer in haar nu perfecte leven sloot.
Bill
Het is wonderbaarlijk hoe snel alles voorbij kan gaan.
In één flits wordt er een leven afgenomen.
Elke 5 seconden word er een nieuw leven op deze wrede wereld gebracht en elke 10 seconden vergaat er één.
6 levens per minuut, 360 per uur, 8640 per dag. Exact 10 jaar geleden was zij er 1 van, 1 van die 8640.
Ze is gekomen en gegaan zoals de zee.
Zoals eb en vloed.
Ze heeft littekens achtergelaten die nooit zullen weg gaan.
Ik heb gerouwd, wat ze verdiende, maar ik ben voort gegaan met mijn leven, dat had ze gewild.
En hoewel ze nu weg is,
is ze altijd hier, bij me.
Ze zit in de zee,
in het zand,
in de lucht,
en vooral,
in m’n hart. |
|
FAQ
Zoeken
Gebruikerslijst
Gebruikersgroepen
Registreren
Profiel
Log in om je privéberichten te bekijken
Inloggen
